W ostatnich latach obserwuje się coraz częstsze występowanie krótkowzroczności u dzieci i młodych dorosłych. Na całym świecie, szczególnie w Azji, gdzie problem ten wydaje się najpoważniejszy, prowadzone jest wiele badań dotyczących częstości występowania, wielkości i progresji krótkowzroczności oraz metod kontroli lub zahamowania jej rozwoju.
Szacuje się, że 80 -90% młodych dorosłych w Azji jest krótkowzroczna. W Tajwanie i Singapurze nawet 30% dzieci w wieku 6 – 7 lat i 84% licealistów w Tajwanie ma minusową wadę wzroku. Do tego około 24% z nich zostanie zaklasyfikowanych jaki posiadacze wysokiej krótkowzroczności, czyli wady wynoszącej więcej niż -6 dioptrii.
Jeszcze bardziej niepokojącym faktem, od samego występowania wady, jest szybkość progresji wady, którą naukowcy we Wschodniej Azji ustalili na niemalże -1 D rocznie. Wysoka krótkowzroczność nie jest jedynie problemem refrakcyjnym, który po skorygowaniu wady wzroku przestaje być istotnym. Wysoka krótkowzroczność, a co za tym idzie zwiększenie długości gałki ocznej, zwiększa ryzyko występowania jaskry otwartego kąta, której prawdopodobieństwo występowania u osób z wysoką krótkowzrocznością jest 1,5 razy większa niż osób z niską krótkowzrocznością, zaćmy (17% zwiększone prawdopodobieństwo), odwarstwienia siatkówki (5 do 6 razy większa szansa) czy zwyrodnienia plamki.
Mechanizmy powodujące krótkowzroczność nie zostały jeszcze do poznane, ale jest wiele obiecujących badań, związanych z dostateczną ekspozycją na światło, różnymi długościami fali, czy znaczeniem dopaminy jako neuroprzekaźnika. Na razie należy starać się, aby korekcja okularowa czy soczewkowa była właściwie dobrana (nie była za słaba) a osoby z dużą krótkowzrocznością powinny szczególnie pamiętać o wizytach kontrolnych u okulistów i optometrystów.
Opracował:
mgr inż. Bartosz Machna
optometrysta, ortoptysta, optyk
Źródła:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31873785/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31873785/
https://journals.lww.com/apjoo/fulltext/2016/11000/epidemiology_of_myopia.2.aspx
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6688422/
